آی تی من...IT man
توسط این وبلاگ اطلاعات ITخود را در اختیار دیگران بگذارید.آی تی من...IT man
توسط این وبلاگ اطلاعات ITخود را در اختیار دیگران بگذارید.اینترنت
اینترنت
(به انگلیسی: Internet) ( مخفف کلمه inter connected network شبکه های به هم مرتبط )را باید بزرگ‌ترین سامانه‌ای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیده‌است. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰باز می گردد که سازمان‌های نظامی ایالات متّحدهٔ آمریکا برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی برای ساخت شبکه‌ای مستحکم، توزیع شده و باتحمل خطا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره‌ای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکت‌های جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهان‌شمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیت‌های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصه‌های گوناگون علوم، فن‌ّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمده‌است.
اینترنت سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای بهم پیوسته‌است که از پروتکل مجموعه پروتکل اینترنت برای ارتباط با یکدیگر استفاده می‌نمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکه شبکه هاست که از میلیون‌ها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازه‌های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده‌است که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشته‌اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجسته‌ترین آنها وب جهان‌گستر و رایانامه می‌باشند. سازمان‌ها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وب‌گاه، دستیابی از راه دور وی‌پی‌ان، انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم رایانامه، می‌باشند. بسیاری از رسانه‌های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده‌اند ویا مجدداً تعریف شده اندو خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت و تلویزیون پروتکل اینترنت ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وب‌گاه، خوراک وب و وب‌نوشت تغییر شکل داده‌است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیام‌رسانی فوری، تالار گفتگو و شبکه‌های اجتماعی بوجود آورده‌است.
در اینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنّی و چه بر سیاست‌های دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت، استانداردهای خود را تدوین می‌کند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت و سامانه نام دامنه است که توسط سازمانی به نام آیکان مدیریت می‌شوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکل‌های هسته‌ای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت است که سازمانی بین‌المللی و غیرانتفاعی است و هر فردی می‌تواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.
Internet
The communications infrastructure of the Internet consists of its hardware components and a system of software layers that control various aspects of the architecture. While the hardware can often be used to support other software systems, it is the design and the rigorous standardization process of the software architecture that characterizes the Internet and provides the foundation for its scalability and success. The responsibility for the architectural design of the Internet software systems has been delegated to the Internet Engineering Task Force (IETF).[28] The IETF conducts standard-setting work groups, open to any individual, about the various aspects of Internet architecture. Resulting discussions and final standards are published in a series of publications, each called a Request for Comments (RFC), freely available on the IETF web site. The principal methods of networking that enable the Internet are contained in specially designated RFCs that constitute the Internet Standards. Other less rigorous documents are simply informative, experimental, or historical, or document the best current practices (BCP) when implementing Internet technologies.
The Internet standards describe a framework known as the Internet protocol suite. This is a model architecture that divides methods into a layered system of protocols (RFC 1122, RFC 1123). The layers correspond to the environment or scope in which their services operate. At the top is the application layer, the space for the application-specific networking methods used in software applications, e.g., a web browser program. Below this top layer, the transport layer connects applications on different hosts via the network (e.g., client–server model) with appropriate data exchange methods. Underlying these layers are the core networking technologies, consisting of two layers. The internet layer enables computers to identify and locate each other via Internet Protocol (IP) addresses, and allows them to connect to one another via intermediate (transit) networks. Last, at the bottom of the architecture, is a software layer, the link layer, that provides connectivity between hosts on the same local network link, such as a local area network (LAN) or a dial-up connection. The model, also known as TCP/IP, is designed to be independent of the underlying hardware, which the model therefore does not concern itself with in any detail. Other models have been developed, such as the Open Systems Interconnection (OSI) model, but they are not compatible in the details of description or implementation; many similarities exist and the TCP/IP protocols are usually included in the discussion of OSI networking.
The most prominent component of the Internet model is the Internet Protocol (IP), which provides addressing systems (IP addresses) for computers on the Internet. IP enables internetworking and in essence establishes the Internet itself. IP Version 4 (IPv4) is the initial version used on the first generation of today's Internet and is still in dominant use. It was designed to address up to ~4.3 billion (109) Internet hosts. However, the explosive growth of the Internet has led to IPv4 address exhaustion, which entered its final stage in 2011,[29] when the global address allocation pool was exhausted. A new protocol version, IPv6, was developed in the mid-1990s, which provides vastly larger addressing capabilities and more efficient routing of Internet traffic. IPv6 is currently in growing deployment around the world, since Internet address registries (RIRs) began to urge all resource managers to plan rapid adoption and conversion.[30]
